Mijn mislukte appeldag
Op dit moment zit ik nog midden in mijn kuur, waar ik zo heerlijk de kilo’s kwijtraakte. En dan kom ik op een punt dat herkenbaar is voor iedereen die iets van afvallen weet en waarop ik moet vaststellen dat ik gewoon meer dan een week geen gram ben afgevallen, ondanks dat ik giga serieus mijn best blijf doen.
Dus besluit ik een appeldag in te lassen. ’s Ochtends begin ik vol goede moed met een appel. Om elf uur heb ik toch al weer trek. Nou, dan nog maar een. Voor de lunch nog twee appels. En ’s middags nog een.
Zo tegen de avond ben ik het helemaal zat; ik ragebaal van de trek. Ik heb zin in iets hartigs! Ik kijk in de koelkast om dan maar een salade met appel klaar te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Okay, ijsbergsla, wat komkommerstukjes, tomaat, partjes appel, alles aangemaakt met wat sojasaus en kruiden.
Schuldgevoel
Ik kijk nog even in de koelkast om te zien of ik nog iets kan gebruiken. En dan ligt daar zo’n stuk zalm naar me te loeren, dat ik bedoeld had voor de volgende dag. ‘Hmm‘, denk ik, ‘jij bent van mij!‘
Al gauw sta ik het hele stuk zalm te bakken, ik doe er de salade bij en even later zit ik heerlijk te genieten.
Net voor het slapen begin ik me pas een beetje schuldig te voelen. Dan bedenk ik me dat ik nog wat kilometertjes op de hometrainer kan doen. Na afloop drink ik nog flink wat water en ga ik slapen. Een nadeel is natuurlijk dat ik er ’s nachts wel een paar keer uit moet om te plassen.
Resultaat!
Maar… de volgende dag: resultaat! Hiep hiep hoera, ruim een kilo er af! Ik kijk nog eens goed en ja hoor, er is in totaal 1.2 kilo af!
Dat wil ik natuurlijk ook nog even nameten: het meetlint geeft aan dat er meer centimeters af zijn dan ik had durven verwachten.
Geweldig!
Hahaha…. Herkenbaar!!
Vroeger ook wel eens appel-dagjes gedaan… Gaan er waarschijnlijk nu ook wel weer aankomen!